MIJN ONLINE DAGBOEK & DEZE MAG OOK DOOR JOU GELEZEN WORDEN, 😉
25-02-2023
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
WANNEER (ONGEGRONDE) ANGSTEN DE OVERHAND NEMEN
Kortgeleden heb ik twee intens heftige weken gehad. Dit door een teveel aan histamine in mijn lijf. Oorzaak? Niet helemaal terug te herleiden, waarschijnlijk zijn het meerdere triggers geweest: een combinatie van een verkoudheidsvirus met ongesteldheid en dit samen met het herintroduceren van gember(poeder). Maar de vochtige lucht buiten zal hier misschien ook wel aan bijgedragen hebben. Met MCAS kun je het helaas niet altijd terug herleiden. Toch zegt mijn gevoel dat de gember mijn grootste trigger geweest is, die mijn histamine emmer over heeft doen lopen. Want ik ben wel vaker ongesteld geweest samen met een verkoudheidsvirus. Mijn weerstand is vlak voor en tijdens mijn ongesteldheid altijd lager en hierdoor ben ik sneller vatbaar voor een virus. Combineer dit met een dochter die naar de basisschool gaat en dit jaar extreem vaak ziek thuis is. De virussen vliegen ons hier in het Noorden van Nederland in ieder geval flink om te oren. Met als gevolg dat ook ik sneller en vaker ziek ben deze winter.
DE WINTER VAN TEGENWOORDIG IS NIET MEER DE WINTER VAN VROEGER
Sowieso is de winterperiode niet mijn beste periode. Ik ben gevoelig voor harde wind en vochtige lucht. Vrieskou gecombineerd met drogere lucht doen me juist wel weer goed. Helaas is dit laatste steeds minder vaak het geval hier in Nederland. De winters worden warmer en natter, wat juist niet bevorderlijk is voor mijn MCAS en dus mijn histamine balans.
HERINTRODUCTIE GEMBER
Op één of andere manier voelde ik sterk de drang om meer specerijen in mijn huidige dieet toe te voegen. En dit leek me een goed idee om tijdens het bakken van mijn koekjes voor Valentijnsdag te doen. Achteraf was dit seizoen sowieso niet handig om iets te herintroduceren, maar dit terzijde. Ik kocht een potje biologische gemberpoeder en voegde een heel klein snufje toe aan mijn koekjes deeg. Na het bakken kon ik niet wachten tot de koekjes afgekoeld waren, dus at ik er gelijk een paar bij mijn mok kamille thee ’s avonds.
DEZE HERINTRODUCTIE WAS DUS NIET ZO’N GOED IDEE..
Een halfuur later begonnen mijn ogen te jeuken en te tranen, ook begon mijn wangen rood en erg warm te worden (flushing) en kreeg ik het benauwd. “Zou dit echt door dat beetje gemberpoeder komen?!” dacht ik. Ik wilde dit op één of andere manier niet geloven. Maar dit was niet de enige manier waarop ik gember binnenkreeg. Ik heb een samenwerking met Happy Soaps en van hun had ik met kerst een adventskalender gekregen, waar allemaal producten van hun in zaten; https://nl.happysoaps.com/collections/plasticvrije-feestdagen. Zo ook een limited edition body wash bar ‘Powerful Ginger’ genaamd. Deze ben ik tegelijkertijd gaan gebruiken met de gemberpoeder. Totaal niet handig en totaal niet mijn stijl normaliter. Ik ben de afgelopen vier jaar juist zo ontzettend voorzichtig geweest met herintroduceren. Maar op één of andere manier was mijn (extreme) voorzichtigheid wat op de achtergrond geraakt (of geduwd) en ben ik beide producten tegelijkertijd gaan gebruiken. Met als gevolg dat ik extreem vermoeid werd, een onrustig gevoel in mijn lichaam voelde, veel hartkloppingen kreeg en het allerergste angsten ervaarde, zo verschrikkelijk veel angsten..
DE ENE ANGSTAANVAL NA DE ANDERE..
Deze angstaanvallen begonnen met hartkloppingen, gevolgd door een licht en zweverig gevoel in mijn hoofd. Op zulke momenten zag ik mezelf liggen of bewegen en was ik overal bang voor. Het was net of er geen filter meer was en ik hierdoor bij een heel donker stukje van mijn hersenen kon komen, waar ik anders niet bij kan komen. In dit donkere stukje zitten blijkbaar mijn grootste angsten. Ik had zulke nare gedachten en was gefixeerd op mijn grootste angst; de dood. Deze angst voor de dood had ik als heel jong meisje al. En sinds het overlijden van mijn broer, toen ik 13 was, is dit alleen maar versterkt. Ik heb hier jarenlange therapie voor gehad en ben mede hierdoor ook op yoga gegaan destijds. Ook toen had ik zeer regelmatig angst- en paniekaanvallen en/of hallucinerende ervaringen, alsof ik buiten mezelf trad. Wat ik tijdens mijn recente angstaanvallen ook had.
MIJN ANGSTAANVALLEN EN IK DOOR DE JAREN HEEN
Wat ik destijds niet kon plaatsen, was dat deze angstaanvallen het ene moment kwamen en het andere moment ook zo weer verdwenen waren. Nu weet ik dat ook toen histamine hier een grote rol in heeft gespeeld. Ik woonde op kamers in een studentenhuis in Groningen. De hele periode dat ik daar gewoond heb, bijna twee jaar, was ik ALTIJD ziek. Mijn ouders maakten zich hier veel zorgen om. Ik bleef maar doorkwakkelen en mijn symptomen werden alleen maar erger in plaats van beter. Ook toen zijn mijn angst- en paniekaanvallen ontstaan. Nu weet ik dat enorme hoeveelheden aan schimmels de boosdoener waren. Toen ik eenmaal op mezelf woonde in een appartement in Drachten, namen de angst- en paniekaanvallen dan ook weer af. Op dat moment dacht ik dat dit kwam door de vele gesprekken die ik met mijn psycholoog had en het feit dat ik met yoga begonnen was. Mijn diepste angsten en hersenspinsels durfde ik met mijn psycholoog te delen, zij was de enige, voor de rest deelde ik dit stukje van mezelf niet snel met de buitenwereld. Alleen mijn beste vrienden uit die tijd kenden het topje van deze angst-ijsberg, maar ook met hun durfde ik niet alles te delen. Ik verklaarde mezelf al voor gek, laat staan wat zij er wel niet van zouden moeten denken?!
PROVOCATIETEST PINDA
De eerstvolgende heftige angstaanvallen kreeg ik tijdens de provocatietest van de pinda in het UMCG in februari 2020. De diëtiste, die er achter kwam dat ik een histamine intolerantie had, vroeg zich af of ik daadwerkelijk allergisch voor de pinda was, ik had een hoog IgE-waarde in mijn bloed betreft de pinda, of dat ik vooral reageerde op de hoeveelheid histamine die er in de pinda zit. Volgens haar was er maar één manier om hier achter te komen en dit was door een provocatietest te ondergaan. Dit voelde alles behalve goed, alleen toen was ik nog zo volgzaam en wilde ik zo graag weten wat er met me aan de hand was, dat ik het toch heb ondergaan. Met alle gevolgen van dien, want wat heb ik een heftige allergische en histamine gerelateerde reacties gehad..! Ik ben zo onwijs ziek geweest en heb me ook toen meer dan een week zo niet normaal angstig gevoeld. Ik kon niet slapen, waardoor mijn angsten alleen maar erger werden. Het enige wat ik kon, was naar de afleveringen van ‘Friends’ kijken en zoveel mogelijk stil proberen te liggen.
HOE OVERLEEF IK DEZE ANGSTAANVALLEN?
Ook tijdens mijn meest recente angstaanvallen wilde ik alleen maar naar programma’s kijken die me ‘normaal’ een goed gevoel geven, wanneer ik geen last van mijn angsten heb. Zo heb ik veel herhalingen van ‘First Dates’ en ‘Ik Vertrek’ gekeken en ook veel romantische komedies op Netflix. Slapen was wederom dramatisch, al kwam ik deze keer wel in slaap, toch kon ik niet diep in slaap komen. Ik sliep licht en droomde ontzettend veel. Een aantal dagen hebben als één grote angstaanval gevoeld. Tijdens deze dagen heb ik zo verlangd naar de betere dagen en mezelf er ook steeds van verzekerd dat er echt wel weer betere dagen kwamen. Ik heb mezelf tijdens deze angstaanvallen voorgenomen om iedere dag dankbaar te zijn voor de dag dat ik me goed mag voelen. Dit doe ik nu ook iedere dag sinds de angsten weer op de achtergrond geraakt zijn, gelukkig! Ik hoop deze angstaanvallen de eerste komende tijd niet weer te krijgen en het liefst natuurlijk nooit weer!
SHARING = CARING
Om dit hier te delen, vraagt veel (energie) van me. Ik heb er ook best wel tegenop gekeken om dit te schrijven en toch voelde ik aan de andere kant juist de drang om dit met jullie te delen. Omdat ik zeker weet dat er velen rondlopen met dezelfde soort ervaringen en dit met of zonder diagnose. Ik wil je vooral laten weten dat je ook hierin niet alleen bent en je dus echt niet gek bent, wat ik zelf wel jarenlang gedacht heb..!
Een histamine overvloed uit zich niet alleen in fysieke klachten, maar ook zeker in psychische, die minstens zo vervelend kunnen zijn. Voor mij persoonlijk zijn deze ongegronde angsten de ergste symptomen die er zijn, omdat je hier geen controle over hebt en je er ook niets aan kunt doen, behalve wachten en hopen op betere dagen. Samen met mijn anafylactische reacties en shocks is mijn histamine-horror-top-3 wel gevuld.
XO B.
24-01-2023
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
HISTAMINE ALS RODE DRAAD DOOR MIJN LEVEN – DEEL I
Al van jongs af aan kamp ik met veel vage & uiteenlopende klachten. Ik heb door de jaren heen heel wat specialisten gezien en ook heel wat behandelingen ondergaan. Met weinig tot averechts effect. De klachten werden alleen maar erger en heftiger. Tot ik erachter kwam dat er één bindende factor is die al deze klachten met elkaar verbindt, mijn disbalans in histamine veroorzaakt door mijn allergieën enerzijds en mijn mestcel activatie syndroom anderzijds! Hoe, wat & wanneer het allemaal begon, lees je hier: https://www.gutsandgood.com/histamine-en-ik-deel-1/
06-07-2022
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
OMIKRON & ANGIO-OEDEEM
Vlak na mijn bericht hieronder ben ik besmet geraakt met de omikron variant van het Coronavirus. Onze dochter raakte als eerste besmet, dit doordat ze op school in contact was geweest met meerdere klasgenootjes die later positief getest waren. Bij haar begon het met buikpijn en een lichte hoest dat uiteindelijk leidde tot een koortsuitbraak van een dag. Ze is er dus één dag even flink ziek van geweest, maar de dag daarop voelde zich alweer een stuk beter.
Toen zij positief getest werd, wist ik dat het bij mij ook niet lang meer zou duren. En dit bleek ook het geval te zijn. Een dag na haar positieve test voelde ik aan alles dat ik het ook had. Toch was de zelftest nog steeds negatief. Ook de dag daarop was mijn zelftest wederom negatief. Maar ik was uit voorzorg al niet meer buiten de deur geweest. Pas op de derde dag was mijn test positief en wist ik het zeker. Ik werd nu ook wel echt ziek. Ik was heel erg benauwd, voelde een constante soort druk op de borst en ik had moeite met ademhalen. Daarnaast had ik een hele nare hoest en voelde me erg moe.
Op de namiddag van deze derde dag voelde ik, na het eten van een appel, dat mijn tong begon op te zwellen. In eerste instantie twijfelde ik nog, want hoezo zou ik door het eten van een appel een zwelling van mijn tong krijgen? De zwelling zette alleen wel door, ik kreeg hartkloppingen en voelde me duizelig worden. Als reactie hierop heb ik prednisolon ingenomen. Deze had ik gelukkig nog thuis liggen sinds de vaccinaties. Na een halfuur zakte de zwelling wat af, maar het verdween niet, zoals eerder wel vaak het geval was. Dus de huisartsenpost gebeld. Het bleek inderdaad een angio-oedeem te zijn en dit waarschijnlijk als reactie op het Coronavirus. Ik kreeg meer prednisolon voorgeschreven en moest de volgende dag telefonisch contact met de huisarts opnemen. Ook zij bevestigde dat in zeer zeldzame gevallen er een angio-oedeem kan ontstaan wanneer het lichaam in contact komt met een virus, in dit geval het Coronavirus. Dit was dus ook de reden waarom ik voorzorgsmaatregelen getroffen had voorafgaand de vaccinaties. Ik voelde al aan dat mijn lichaam hier heftig op zou kunnen gaan reageren. Ik ben nu achteraf zo blij dat ik hier naar geluisterd heb en niet naar het advies van de allergoloog om het gewoon te doen. Met als reden dat vele anderen met MCAS of allergieën ook probleemloos gevaccineerd waren.
De angio-oedeem heeft 72 uur geduurd. Iedere keer wanneer ik iets at of dronk begon mijn tong opnieuw op te zwellen. Wat heb ik me angstig gevoeld deze drie dagen..! Eerder heeft een angio-oedeem bij mij tot anafylaxie geleid en ik vreesde hier nu weer voor. Ik heb vooral veel water gedronken en zo minimaal mogelijk gegeten. Daarnaast had ik het idee dat mijn darmen opgezwollen waren. Ik had namelijk die drie dagen ook geen trek of behoefte aan eten en niet alleen doordat ik bang was om te eten. Pas toen de angio-oedeem begon af te zakken, begon het weer te rommelen daar beneden. Dit was voor mij een nieuwe ervaring. Wat ik at, was laag in histamine en ik denk dat dit er mede voor gezorgd heeft dat ik niet in een anafylactische shock terecht gekomen ben. In totaal heb ik vijf dagen prednisolon geslikt en hier heb ik naderhand flink van moeten herstellen. Enerzijds van het virus zelf en anderzijds van de hevige reactie van mijn lichaam hier weer op. Wederom had ik primair niet veel extreme klachten door het Coronavirus, secundair ben ik er dus wel flink ziek van geweest. Welkom in mijn MCAS-wereld, ;)!
08-03-2022
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
OP DE PAUZEKNOP
Vorig jaar ben ik een aantal nieuwe wegen ingeslagen op mijn reis naar beterschap. Zo heb ik me een nieuw avondroutine eigen gemaakt, heb ik ook voor overdag een vast (eet)ritme ontwikkeld, ben ik begonnen met het opbouwen van intermittent fasting, stap ik over op steeds meer biologische en duurzame producten en koop ik mijn kleding voornamelijk nog tweedehands via Vinted. Qua ontwikkeling heb ik vooral leren luisteren naar mijn lichaam en mijn dagen hierop leren aan te passen. Wanneer ik me goed voel, doe ik meer op een dag dan op dagen waarop ik me niet lekker voel. Ik kan steeds gemakkelijker toegeven aan de signalen die mijn lichaam afgeven. Dus op dagen dat ik bijvoorbeeld met een vermoeid gevoel wakker word, doe ik die dagen rustiger aan.
MINDER MOETEN, MEER KUNNEN
Het altijd nog iets ‘moeten’ begint beetje bij beetje af te brokkelen. Mijn persoonlijke lat durf ik eindelijk steeds lager voor mezelf te leggen. Dit heeft zo vastgeroest in mijn gedachtegang en gedrag gezeten dat het lange tijd heeft geduurd voordat ik dit kon beginnen los te laten. Ondanks dat ik al drie jaar niet meer werk en weinig vaste verplichtingen heb, kon ik mezelf nog steeds van alles opleggen over wat ik allemaal moest doen. Hierdoor had ik nog steeds niet genoeg aan één dag, ik verwachtte teveel van mezelf. Met als gevolg dat ik aan het einde van iedere dag gefrustreerd raakte omdat ik mijn to-do-lijstje niet afgewerkt had. En als gevolg hiervan dit de volgende dag bijgeschreven werd op mijn nieuwe to-do-lijstje. Zo heb ik jarenlang geleefd, zowel in de tijd toen ik nog fulltime werkte als tot voor kort. Maar eindelijk begin ik dit los te laten en minder van mezelf te verwachten. De tijd die ik nu ‘overhoud’ om vrij in te vullen is zo ontzettend fijn. En dit niet alleen voor mezelf, ook voor mijn dochter. Ik heb nu veel meer tijd om met haar te knutselen of te spelen of een spelletje te doen bijvoorbeeld. Maar ook om een boek te lezen op de bank. Ik blijf het ongelooflijk vinden hoe lastig je het jezelf kunt maken, door dit soort patronen na te leven iedere dag. Dit doorbreken kost tijd, maar het is meer dan de moeite waard!
ÉÉN JAAR GEEN HERINTRODUCTIE
Wat ik hierboven beschreef, deed ik mezelf ook aan op het gebied van herintroduceren. Ik moest en zou nieuwe producten blijven proberen want ik moest en zou mijn dieet uitbreiden. Ik was toch zo goed bezig? Ik at al drie jaar zo consequent laag in histamine en deed daarnaast zoveel aan mijn herstel, dat ik toch wel meer zou moeten verdragen nu? Met continu een teleurstelling als gevolg. En dat niet alleen, ook deelde ik mijn lichaam hierdoor iedere keer een kleine klap uit, omdat het drie dagen moest herstellen van een herintroductie die niet goed gegaan was. Zowel mentaal als fysiek was dit een enorme strijd. En ik maar doorgaan en doorgaan.. Alsof mijn lichaam nog niet genoeg te verduren had gehad tijdens de opbouw van de immunotherapie van de graspollen. Nee, na het herstel hiervan, ging ik volle bak mijn lichaam opnieuw de ene klap na de andere klap uitdelen. Misschien kleine klapjes steeds, maar toch. Bij een chronisch ziek lichaam kan een kleine klap al veel verschil maken. Eerst stopte ik dit zelf onder het mom van ‘doorzetten’ en niet bij de pakken neer gaan zitten. Nu zie ik het meer als pushen en trekken aan een lichaam die hier nog niet klaar voor is. Nadat ik tot dit besef kwam, heb ik besloten om mijn lichaam een jaar rust te geven. Ik wil na dit jaar kijken hoe ik me voel en of ik er misschien dan wel klaar voor ben om weer eens een product te herintroduceren. Ik zit nu in de derde maand en ondanks een paar kleine verleidingsmomentjes om toch weer iets te proberen, gaat het me verrassend goed af. Ik merk vooral aan mijn stoelgang dat deze steeds constanter word en ook lijkt het of ik meer energie begin te krijgen. Dit motiveert natuurlijk om hierin in door te gaan en ik ben vastberaden om dit ook te gaan doen. Wordt vervolgd!
13-01-2022
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
GEVACCINEERD
Vorige week donderdag heb ik mijn tweede vaccinatie (Pfizer) gekregen. Ik heb lange tijd getwijfeld of ik dit wel wilde delen, vooral omdat er een enorme verdeeldheid heerst over het wel of niet laten vaccineren. De meningen en overtuigingen hierover lopen sterk uiteen, ook in mijn naaste omgeving. Juist hierdoor vind ik het lastig om hier open over te zijn, omdat ik het gevoel krijg dat je het toch niet goed kunt doen. Maar vind ik het belangrijk wat anderen van mijn keuze vinden? Vroeger wel. toen baseerde ik hier mijn keuzes op, ik vond de mening van een ander belangrijker dan die van mezelf. Tegenwoordig wordt dit steeds minder en dit voelt ontzettend goed. Ik heb deze keuze weloverwogen gemaakt en het is en blijft mijn keuze. Ook al ben je het er misschien niet mee eens dat ik gevaccineerd ben, toch hoop ik dat je mijn keuze respecteert.
WAT ER ALLEMAAL AAN VOORAF GING
Mijn keuze is niet over één nacht ijs gegaan. Hier is een heel traject aan vooraf gegaan. Ik had begin 2021 al gevaccineerd kunnen worden, omdat ik onder de risicogroep val. Toch heb ik samen met mijn allergoloog besloten om het laten vaccineren uit te stellen tot na de opbouw van mijn immunotherapie. Echter is deze opbouw vroegtijdig gestopt omdat ik continu anafylactische reacties kreeg na de injecties. Na het stoppen heb ik drie maanden moeten herstellen van deze opbouw in immunotherapie. Mijn allergoloog had dit nog niet eerder meegemaakt, vooral omdat mijn anafylactische reacties pas na ruim een uur op kwamen. Uiteindelijk kwam ze met de verklaring dat ik primair erg allergisch ben en hierdoor secundair MCAS heb. Dit zou verklaren waarom ik pas ruim een uur na de injecties mijn anafylactische reacties kreeg. Het advies van mijn allergoloog bleef hetzelfde betreft het vaccineren. Eerst mijn immuunsysteem zo goed mogelijk laten herstellen en pas daarna me laten vaccineren. Door te wachten konden we daarnaast ook peilen hoe andere lotgenoten reageerden op het vaccineren. Zo gezegd, zo gedaan.
DE WEG NAAR MIJN EERSTE VACCINATIE
Afgelopen oktober heb ik telefonisch contact gehad met mijn allergoloog en ze dacht dat het een goed moment was om me te laten vaccineren. Iedereen met soortgelijke problematiek reageerde goed op de vaccinaties, dus dit zou bij mij vast ook wel het geval zijn. Toch heb ik voor de zekerheid met de GGD gebeld om hier navraag over te doen. Dit omdat ik niet langer meer op mijn lichaam en ook niet volledig meer op het advies van de allergoloog kon vertrouwen. Zo had mijn immunotherapie ook goed moeten gaan, nou dat heb ik geweten.. Gelukkig bevestigde de GGD-arts wel wat de allergoloog ook had verteld. Patiënten met allergieën en MCAS of mastocytose hadden na de vaccinatie weinig heftige bijwerkingen gekregen. Toch was ik nog niet helemaal gerustgesteld omdat ik zowel allergieën als MCAS heb en hier geen ander geval bekend van was. Ook heb ik de GGD gevraagd of ik eventueel langer mocht blijven wachten na de vaccinatie. Dit mocht, maar maximaal een halfuur. Toen ik aangaf dat dit niet voldoende zou zijn, kreeg ik het antwoord dat hier geen uitzondering op gemaakt kon worden. Dit bracht me in twijfel. Wat als ik wederom pas na een uur anafylactische reacties zou krijgen en thuis zou zijn? Wat moest ik dan doen? Ik heb dit al vele malen eerder meegemaakt en ik kan je vertellen dat deze reacties enorm beangstigend zijn. Ik wilde absoluut niet thuis zijn wanneer dit zou kunnen gebeuren. Dus heb ik contact opgenomen met de huisarts. Die verwees me weer door naar de allergoloog. Het enige wat ik thuis kon doen, was mijn epipen gebruiken en daarna 112 bellen en oh ja, ook kreeg ik de tip om misschien niet alleen thuis te zijn na de vaccinatie. Nou, dit waren nu niet echt de tips waar ik op had gehoopt, dit had ik zelf ook allemaal wel kunnen bedenken. Ik heb gevraagd of ik ook in het ziekenhuis gevaccineerd kon worden, maar dit deden ze niet meer. Alleen wanneer je primair allergisch bent voor het vaccin. En dit zou bij mij waarschijnlijk niet het geval zijn. Vanaf dat moment heeft het wel/niet vaccineren even stil gelegen. Het voelde niet goed om me te laten vaccineren en dan zonder medische zorg thuis af te moeten wachten op een mogelijke anafylactische reactie.
ER ZIJN MEERDERE WEGEN DIE LEIDEN NAAR VACCINEREN
Nu heb ik het geluk dat ik een broertje heb die arts is. Hij kent een collega die GGD-arts die aanwezig is op bepaalde GGD-locaties in de buurt. Hij heeft contact opgenomen met deze collega en mijn situatie voorgelegd. Gelukkig kreeg ik toen de mogelijkheid om me door deze GGD-arts zelf te laten vaccineren en mocht ik zo lang op de locatie blijven wachten tot ik me veilig genoeg voelde om naar huis te gaan. En zo geschiedde. Vanaf het moment dat deze mogelijkheid zich voordeed, heb ik wederom contact gezocht met de allergoloog om te overleggen over medicatie ter voorkoming van mogelijke anafylaxie. Tijdens de immunotherapie heb ik namelijk op het moment dat ik anafylactische reacties kreeg, prednisolon toegediend gekregen en dit zorgde ervoor dat mijn zwellingen afnamen. Mijn allergoloog vond het een goed idee om me een prednisolon stootkuur voor te schrijven op de dagen van mijn vaccinatie en de twee dagen hierna. Ook adviseerde ze me voorafgaand aan de vaccinatie mezelf te injecteren met Xolair.
VACCINATIE NR. 1
In december heb ik mijn eerste vaccinatie gehad. Een paar dagen hiervoor heb ik mezelf met Xolair geïnjecteerd en op de dag zelf ben ik begonnen aan mijn korte prednisolon kuur. Ondanks dit bleef ik het ontzettend spannend vinden op het moment van vaccineren zelf. Hoe zou mijn lichaam reageren? Gelukkig is het goed gegaan en ben ik na één uur en een kwartier naar huis gegaan. Ik heb wel last gehad van bijwerkingen van het vaccin. De bijwerkingen die ik had waren: stijve arm, jeuk over het hele lichaam, flushing in het gezicht, vermoeid, hoofdpijn, nauwelijks kracht en gevoel in mijn handen en ik was emotioneel erg labiel. Ook werd ik een week eerder ongesteld, wat nooit het geval is. Maar dit verklaarde misschien deels mijn emotionele labiliteit. En ik heb gelezen dat veel meer vrouwen dit hebben gehad. Ik heb in totaal ongeveer een week last gehad van bijwerkingen, later in de week met name nog mestcel gerelateerde klachten; buikkrampen, diarree en moeilijk in slaap komen. Maar niet heel heftig, het was me echt meegevallen. Hierdoor ging ik met meer vertrouwen de tweede vaccinatie in.
VACCINATIE NR. 2
Wederom heb ik mezelf geïnjecteerd met Xolair een paar dagen voorafgaand aan de tweede vaccinatie en op de dag zelf ben ik ook weer begonnen met een nieuw prednisolon stootkuur van drie dagen. De tweede vaccinatie is ook goed gegaan en ik heb wederom een uur bij de GGD locatie gewacht. Ik kreeg dezelfde bijwerkingen, minus de emotionele labiliteit. Het grote verschil ten opzichte van de eerste vaccinatie waren de dagen na de vaccinatie. Want wat ben ik ziek geweest..! Ik heb vier dagen niets gekund, ik was zo extreem vermoeid, duizelig en super benauwd. Ik kon niet uit mijn woorden komen en had moeite om me te focussen (hallo maximale brainfog..!). Ik was hees, had non-stop hartkloppingen, hoofdpijn en kon niet goed inslapen. Op de momenten dat ik licht sliep, droomde ik ontzettend veel. Wederom had ik geen gevoel in mijn handen, hierdoor zijn er meerdere mokken gesneuveld de afgelopen dagen.. En ik had ook weer onwijs koude handen en voeten. Plus heel gevoelige tanden en snel bloedend tandvlees. Het enige wat ik kon, was als een zombie op de bank liggen en naar een serie kijken. Lezen lukte zelfs niet. Laat staan eten koken of iets in het huishouden. Gelukkig had ik hier enigszins rekening mee gehouden, vooral qua eten. De vriezer lag vol met restjes, voor het geval dat. Achteraf was ik hier heel blij mee!
DE WEG NAAR HERSTEL
Vandaag is het een week geleden dat ik gevaccineerd ben en ik ben nog steeds herstellende. Ik blijf erg moe, ben snel benauwd, heb constant koude handen en voeten en ik slaap nog slecht in. Ik heb geen last meer van duizeligheid, wel begin ik onrustige darmen te krijgen. Wie weet zakt het nu naar beneden. Dit klinkt misschien een beetje raar, maar dit heb ik al veel vaker meegemaakt. We gaan het zien. Gelukkig kan ik nu in ieder geval weer het eten koken oppakken en andere kleine huishoudelijke taken. Maar over het algemeen rust ik vooral nog uit onder een dekentje op de bank. Boek lezen lukt inmiddels wel weer en ook ben ik onze rondreis door Toscane in de zomervakantie uit aan het zetten. En nu dus voor het eerst weer even met mijn blog bezig. Ondanks alle bijwerkingen ben ik blij dat ik gevaccineerd ben, vooral nu de scholen deze week weer open gegaan zijn. Ik voel me weer veiliger en ben minder angstig dan dat ik me de afgelopen maanden gevoeld heb toen de cijfers hier enorm snel opliepen en ook de kinderen steeds vaker ziek begonnen te worden.
Liefs, B.
27-12-2021
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
Nu, vlak na de kerstdagen, komt het einde van het jaar 2021 ineens wel heel dichtbij. De laatste maanden van het jaar staan in het teken van het ene feest na het andere. Bij ons begint dit met Sint Maarten, gevolgd door Sinterklaas. Dit is het laatste jaar geweest dat onze dochter van zeven jaar nog heilig in Sinterklaas gelooft. Om deze reden heb ik er dit jaar extra van proberen te genieten. De vele knutsels die we samen hebben gemaakt, de talloze tekeningen en kleurplaten die ze gemaakt heeft, de brieven die ze geschreven heeft en alle liedjes die ze gezongen heeft. Maar vooral de manier waarop ze hoopvol naar beneden ging ’s ochtends, nadat ze haar schoentje had gezet die avond ervoor. En haar glunderende oogjes toen ze de zakken met cadeautjes op Pakjesavond voor de deur zag staan. Pas vanaf het moment dat Sinterklaas weer op de boot naar Spanje zit, schakelen we naar het volgende feest, namelijk kerstmis!
Dit jaar hebben we voor het eerst een nep kerstboom gekocht. Het was even wennen, maar ik ben blij met de keuze die we gemaakt hebben. Zo’n nep kerstboom heeft ook zo zijn voordelen. Zo had ik dit jaar voor het eerst geen uitslag op mijn handen na het optuigen van de kerstboom. Ook heb ik geen geknoei met de lichtjes gehad, omdat de lichtjes al aan de takken vastzitten bij deze kerstboom. En geen naalden die loslaten en die je continu op kunt zuigen. Het enige wat ik nog mis, is de geur, maar hier kan ik volgend jaar wel wat aan doen! Ik heb sinds kort namelijk een geurwolkje en er zijn ook etherische oliën met dennengeur te verkrijgen. Dus dit neem ik zeker mee naar volgend jaar! Ik ben dol op Kerstmis! De sfeer, de muziek, de (foute) films, de koudere & kortere dagen, de vele kaarsjes die de hele wel kunnen branden en het samenzijn met familie. Dit jaar zijn de kerstdagen wederom rustig geweest, door de lockdown konden we helaas niet samenzijn met onze hele familie tegelijkertijd, maar we hebben er het beste van geprobeerd te maken en dit is zeker gelukt!
En nu na de kerstdagen is het een moment om terug te blikken op het afgelopen jaar, die wederom bewogen is geweest. Het jaar 2020 is te boek gegaan als het jaar van de zoektocht. Dit jaar zal te boek gaan als het jaar van de duidelijkheid. Hierover binnenkort meer!
XX B.
14-12-2021
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
Voordat ik aan mijn blog begon, liep ik al enige tijd rond met dit idee. Mijn aantekeningen op mijn telefoon stonden vol met hersenspinsels hierover. Als mijn gedachten eenmaal op gang komen, kunnen ze bijna niet meer stoppen, haha. Onderweg op de fiets, tijdens het eten koken, onder de douche, noem het maar en in gedachten was ik hier non-stop mee bezig. Enerzijds positief omdat het begint te borrelen en ik er heel enthousiast van word. Er zit echter ook een nadeel aan, ik kan mezelf bijna niet inhouden en door al deze ideeën stel ik zeer hoge eisen aan het idee. En dan is het alleen nog maar een idee!
Deze gedachtegang en dit gedragspatroon is van jongs af aan in mij versterkt, ik heb het volledig geïnternaliseerd. Het heeft er vooral toe geleid dat ik nog nooit veel ideeën in de praktijk heb gebracht. Puur en alleen omdat mijn eisen en dus mijn verwachtingen zo hoog waren dat ik er niet meer aan durfde te beginnen. Want op zulke momenten kwam de faalangst om de hoek kijken. Faalangst voor mijn eigen ideeën? Ja, echt waar!
Als iemand mij beschrijft, krijg ik standaard te horen dat ik de lat extreem hoog voor mezelf leg, dat ik een strever en een perfectionist ben. Vroeger was ik hier trots op, mensen konden op deze manier zien dat ik hard werkte en echt ergens voor ging. Wat mij dit aan energie en negatieve gedachten kostte, nam ik voor lief en ik negeerde dit compleet.
Wat ik hierboven beschrijf, kwam allemaal terug toen ik daadwerkelijk aan mijn blog begon. Vanaf het moment dat ik me bewust werd van mijn eigen gedachten hierover en het terugkerende gedragspatroon, heb ik even een pauze genomen van de blog. Ik kreeg veel last van angsten en negatieve gedachten. Door hier even afstand van te nemen en alleen dat te doen wat op dat moment goed voelde, raakte ik de angsten en negatieve gedachten langzamerhand kwijt. Je hersenen zoeken de weg van de minste weerstand en in zulke situaties, vooral op momenten wanneer je met iets nieuws bezig bent, komen deze gedachten en angsten terug.
Gelukkig herkende ik het en koos ik ervoor om hier iets aan te doen. De grootste verandering deze keer was dat ik juist lief voor mezelf geweest ben afgelopen weken en echt heb geluisterd naar wat op dat moment goed voelde. Dit was voor het eerst! En dit zorgde er dus voor dat mijn angsten en negatieve gedachten afnamen. Toen dit gebeurde, merkte ik dat ik weer steeds meer zin begon te krijgen om aan de blog te werken. De creativiteit en ideeën kwamen weer terug!
Sinds vorige week ben ik langzaam weer gestart. Ik merk dat ik me nu op een heel andere plaats bevind dan voordat ik deze pauze nam. Ik schrijf de recepten veel sneller en voel gewoon een soort vreugde wanneer ik aan mijn blog werk. Een compleet ander gevoel dan een aantal weken terug!
Ik heb mezelf voorgenomen om iedere dag in de ochtend een uur aan de blog en de gekoppelde sociale media te werken. Een nieuw en haalbaar ritme denk ik. Op de dagen dat ik me goed voel, kan ik ervoor kiezen om hier iets langer aan te blijven werken en op de dagen dat ik me minder goed voel, is een uur meer dan genoeg. En wanneer ik me ellendig voel, doe ik even helemaal niets, ;), ook dat heb ik inmiddels wel geleerd!
Het is misschien niet precies hoe ik het vooraf voor ogen had in mijn hoofd, maar ik ben zeker trots op het resultaat tot nu toe! En ik voel dat ik er klaar voor ben om het nu met jullie te delen!
12-11-2021
LIEF DAGBOEK, LIEVE JIJ
Hi! Wat leuk dat je er bent! Het ontwikkelen van deze blog is helemaal nieuw voor mij. Je groei is daar waar het eerst oncomfortabel voelt. Nou, zo voelde het ook voor mij om met deze blog te gaan beginnen. Ik ben nogal streng voor mezelf (hallo, perfectionisme..), waardoor ik me in het verleden vaak heb laten weerhouden door mijn negatieve gedachten. Maar hier werk ik aan! Ik probeer meer in verbinding te komen met mezelf en mezelf te accepteren zoals ik ben en dat ik goed ben, zoals ik ben. Dit door veel boeken te lezen over persoonlijke groei en zelfacceptatie of door naar podcasts hierover te luisteren. Zo luister ik bijvoorbeeld graag naar de podcast ‘KUKURU’ van Giel Beelen. Heb je deze al eens beluisterd? Het starten met deze blog is een gevolg hiervan.
Ruim twee jaar geleden ben ik begonnen met berichten posten op Instagram, dit was destijds ook een enorme drempel. Toch heb ik me hier niet door laten weerhouden en ben in mijn eigen tempo de wereld van Instagram gaan verkennen. Er ging wereld voor me open! Zo is mijn liefde voor bakken, fotograferen en holistisch helen geprikkeld en gegroeid. Dit tot het punt waar ik nu op ben aangekomen om deze blog te beginnen.
Ik heet Bertha, ik ben 35 jaar oud en ik woon in de stad Groningen, in Nederland. Van jongs af aan kamp ik al met veel lichamelijke en geestelijke klachten. Ik heb heel wat doorverwijzingen en diagnoses gehad door de jaren heen. Sommige diagnoses verklaarden enkele klachten, maar geen enkele diagnose verklaarde al mijn lichamelijke en geestelijke klachten. Tot ik ruim twee jaar geleden de diagnose histamine intolerantie (HIT) kreeg en recent de diagnose mestcel activatie syndroom (MCAS). Dit in combinatie met mijn omgevings- & voedselallergieën, oraal allergie syndroom en mijn allergisch eczeem & – astma maakt het dagelijks leven best intens. Wanneer hier dan ook nog een lekkende darm en een hormonale disbalans uit voortkomt, wordt het dagelijks leven helemaal een uitdaging.
Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat dit alles met elkaar verbonden is en probeer ik mezelf zoveel mogelijk te helen. Hierbij combineer ik de traditionele met de natuurlijke geneeswijze. Ik ben me volledig gaan focussen op voeding en dan met name de zoektocht naar producten die ik nog wel tolereer. Hier heb ik vervolgens recepten in ontwikkeld. Ook doe ik veel zelfstudie naar alles wat te maken heeft met gezondheid.
Inmiddels bruis ik van de ideeën betreft deze blog, ook al voor de toekomst. Ik zou het ontzettend leuk vinden wanneer je met me mee gaat op deze reis!